Kemur ekki á óvart

Það þarf EKKERT að koma á óvart um staðsetningu snjóflóða í Siglufirði og dölunum innaf og í kringum fjörðinn.   Í manna minnum hafa snjóflóð fallið beggja vegna fjarðarins, fram í firði og utan fjarðarins, t.d. í Engidal þar sem fólkið hans afa fórst í flóði 12. apríl 1919. 

Til eru heimildir um að margir hafi farist í snjóflóði að mig minnir á 17. öld við Siglunes, þegar fólk var á leið til eða frá kirkju á jólanótt.

Í kaupstaðnum sjálfum hafa oft fallið snjóflóð.  Á sjöunda áratug síðustu aldar féll snjóflóð á hús við Fossveg og skemmdi mikið og mildi að ekki varð manntjón.  Fossvegur stendur í hlíðum Stráka og var þá efsta gatan í norðurhluta bæjarins.  Það var því furðulegt svo ekki sé meira sagt, þegar skipulagsyfirvöld í bænum ákváðu að byggja ofan við Fossveginn.  Það kalla ég að storka örlögunum, jafnvel þótt snjóflóðavarnir séu komnar til sögunnar í dag.  

Héðinsfjarðargöngin eru svo auðvitað á bandvitlausum stað og verst er eyðileggingin á þeim fallega eyðifirði sem Héðinsfjörður var.  Göngin hefðu átt að vera vestan við Hólshyrnu, í Hólsdal eins og Y í laginu og tengja Fljótin líka við þessa bæjarkjarna.  Það hefði réttlætt kostnaðinn, auk þess sem þá þyrfti ekki stöðugt að vera að bera grjót og möl í veginn inn á Almenningum sem virðist vera í frjálsu falli svo gott sem niðrí sjó. Að auki er Hólsdalur mun snjóléttari en Skútudalur. Þótt þeir sem byggi göngin viti það ekki, þá hafa margoft fallið snjóflóð í Skútudal.  

Annars er auðvitað hvergi yndislegra en á Siglufirði. 

 

 

 

Lítið snjóflóð við Siglufjörð